وقتي دلت شکسته باشد، تنها و بي هدف

پرسه مي زني در عالم خيال

گذشته ها را مرور ميکني

باور شکستت را پس ميزني

پرخاشگر ميشوي ، دگر آزاري ميکني

افسرده مي شوي و اطرافيان تک تک ميروند

تو مي ماني و يک زخم عميق و لب هايي دوخته

دور خودت حصار مي کشي

افسوس مي خوري، دردهايت کش مي آيند

اين حس لعنتي از مرگ بدتره وقتي خواب را برچشمانت تحريم ميکند

دل مي کني از اين، دل مي بُري از اون

از بود و نبود

تنها يکنفر [ خاص ] ميتواند مرهمت باشد اگر نوش داروي بعد مرگ سهراب نشود ...