مي‌دانم
حالا سالهاست که ديگر هيچ نامه‌اي به مقصد نمي‌رسد
حالا بعد از آن همه سال، آن همه دوري
آن همه صبوري
من ديدم از همان سرِ‌ صبحِ آسوده
هي بوي بال کبوتر و
نايِ تازه‌ي نعناي نورسيده مي‌آيد
پس بگو قرار بود که تو بيايي و ... من نمي‌دانستم
دردت به جانِ بي‌قرارِ پُر گريه‌ام !
پس اين همه سال و ماهِ ساکتِ من کجا بودي ؟
حالا که آمدي
حرفِ ما بسيار ،
وقتِ ما اندک ،
آسمان هم که باراني‌ست ..